چند روز است که چالش هزار کلمه روزانه را آغاز کرده ام.همیشه فکر می کردم چه قدر باید نوشتن هزار کلمه سخت باشد.
بالاخره هزار کلمه هستش شوخی که نیست.
به خودم می گفتم کسی که می تواند هزار کلمه بنویسد حتما باید این ویژگی ها را داشته باشد:
- مطالعه زیاد انجام داده باشد
- لغات زیاد بلد باشد.
- بر دستور زبان تسلط داشته باشد
- مخاطب خود را بشناسد
- خلاق باشد
- سخت کوش باشد
- هدف داشته باشد
- بصورت واضح بتواند پیام خود را منتقل کند
ولی من که این ویژگی ها را ندارم. تازه سرعت تایپ من هم اصلا خوب نیست.باید دکمه های کیبورد را یکی یکی پیدا کنم و بزنم.
تا اینکه به این جمله رضا بابایی برخوردم:
اگر کسی، به همان راحتی که می‌گوید، بنویسد، نویسنده است.
“رضا بابایی”
بعد از دیدن این جمله و کمی تامل یاد مطلبی که شاهین کلانتری درباره شکستن طلسم نویسندگی هوا کرده بود افتادم (مطلب هوا کردن از تکیه کلام های شاهین هستش) عنوان یادداشت:
صفحات صبحگاهی: بهترین عادت برای شروع نویسندگی بود
گفتم خب شروع کنم ببینم چی میشه .خلاصه شروع کردم به نوشتن.برنامه ورد را بازکردم رفتم در قسمت تنظیمات و صفحه a5 را انتخاب کردم و فونت کودک را با اندازه 26 تنظیم کردم.
این تنظیمات نکاتی هست که شاهین کلانتری در کلاس به ما گفته بود و هدف این هست که ببینم زود صفحات پرمی شود و انگیزه برای ادامه دادن داشته باشیم.
بعداز گذشته سی دقیقه به قسمت پایین سمت چپ ورد نگاه کردم دیدم نوشته 1002 کلمه در 16 صفحه
تازه هنوز چیزی در ذهنم بود و می توانستم ادامه بدهم ولی دیگه ادامه ندادم. تاریخ را به انتهای متن اضافه کردم و ورد ذخیره کردم و خوشحال و خندان پنجره ورد را بستم درصورتی که پنجره جدیدی در ذهنم باز شده بود.
نتیجه اخلاقی اینکه عطار میگه:
تو پای به راه در نه و هیچ مپرس
خود راه بگویدت که چون باید رفت
“شیخ عطار”
عالی بود حس انجام کارتون
سلام و درود
مطالبتون بسیار عالی و طراحی سایت تون رو دوست دارم.